Ben Luna!, İstanbul

Merhaba, ben luna. benim hikayem belediyenin beni kısırlaştırıp daha iyileşmemi beklemeden dikişlerimle kış günü sokağa geri bırakması ve halimi gören bir ablanın beni ofise alıp bakmaya başlamasıyla başladı. ofise pek nadir uğrayan uyuz patron beni güvenlik kameralarından görmüş olacak ki çalışanları "ya bu kediyi buradan siz götürün ya da ben arabayla götürüp ormana bir yere atacağım!" demiş. ne kadar da hayvansever (kalp) işte bir abla da bunu duyar duymaz evde kedileri olmasına ve evi küçücük olmasına rağmen beni aldı eve götürdü ama kediler beni sevmedi, üçü bir olup beni dövüyorlar. şimdi yalan yok, ben de onları dövüyorum. çünkü diğer kedilere patrona olduğum kadar olmasa da uyuz oluyorum. o yüzden kendime evin tek kedisi olacağım bir yuva aramaya karar verdim. allah sizi inandırsın kaprisliyim, kompleksliyim, prensesim. yani ancak daha önce kedi bakmış biri benim halimden anlar. isırarak oyun oynamayı severim, tırmalayacakmış gibi yapar tırmalamam. benim oyun tarzım bu ne yapayım, sonuçta her yiğidin yoğurt yiyişi farklı. daha önce yuva buldum ama bunu bahane edip aslında yavru kedi istedikleri için beni geri getirdiler. zaten onları da hiç gözüm tutmamıştı. sözün kısası, iş başa düştü, yuva arıyorum. 1,5 yaşındayım, iç ve dış parazit aşılarım yapıldı, kısırım da zaten. masraf olmam, kanka olurum.