KÖPEK EĞİTMENİ OLMAK İSTEYENLER!

Gece köpeğimle uyuyan bir insan değilim. Bütün gün köpeklerle birlikteyim, arkadaşlarım köpekli insanlar, yeni girdiğim her ortamda mesleğim sebebiyle köpek konusu mutlaka açılıyor ve eğlence ortamında bile yorucu olabiliyor benim için. Bu yüzden de yatak odamın sınırları aynı zamanda kendime ait alanımın da sınırları olmak zorundaymış gibi hissediyorum. Yine de köpekle birlikte yatılmaz, köpek koltuğa çıkmaz gibi katı kurallarım yok. Köpeğinizle aranızdaki ilişkinin şekli belirler bu kuralları.

Barınak gönüllüsü değilim, hiç böyle bir aktivist olmayı hayal etmedim. Aksine köpek edinme fikri benim için köpeklere yardım eden taraf olmak değil, takım arkadaşı olmak, köpekleri kurtarmak değil, köpeklerle beraber insanları kurtarmak üzerine gelişti. Köpek eğitmeye de arama kurtarma köpekleri ile başladım. Böyle yapmasaydım onlar hep bize muhtaçmış, yardım etmemiz gerekiyormuş gibi hissederdim. Oysa ben hep köpekleri yardıma muhtaç değil onurlandırılması gereken canlılar olarak görüyorum.

Köpeklerin tarih boyunca evcilleştirilme hikayeleri her zaman günümüzün aksine insanlara yardım eden tür olarak gerçekleşirken aklımdaki tek soru da bir köpek üniversiteden yeni mezun bir adama nasıl yardım edebilir şeklindeydi. Bu süreçte mesela yurtdışına hala gezmek için çıkmamış olmama rağmen köpeğimle birlikte iki ülkeyi ziyaret etme şansım oldu. Sayfiye yerlerinde iki turist görürüm ingilizce konuşurum derken farklı ülkelerden bir sürü insanla tanıştım köpeğim sayesinde.

Evet bir köpek bana yardım etti. Ayaklarımın üstünde durmayı öğretti. Ben de teşekkür olarak kötü şartlardaki birkaç hayvana yardım ettim ama yine onlara kendilerini muhtaç hissettirmeden yaptım bunu.

Müşterilerimin (her ne kadar bu sıfatı sevmesem de) büyük bölümü tavsiye üzerine beni buluyorlar. Bu tavsiyeler benimle çalışan kişilerden, sektörün diğer dallarında işime güvenen insanlar, forumlarda hakkımda yapılan yorumlar ve tabi ki sosyal medya dönüşlerinden kaynaklanıyor.

Bunun yanı sıra referans olarak kendime birlikte çalıştığım kişileri baz almıyorum. Köpeğine katkım olmuş herkesle sürekli yada belirli zamanlarda iletişimde kalıyorum zaten. Telefon defterimde hala sekiz, on yıl öncesinden ailelerin numaraları mevcut.

Referans dediğimiz şeyin bence eğlenceli geçirdiklerinizden ziyade sizi zorlayan haller olması gerekiyor. Öyle ki profesyonel demek herkesten fazlasını yapabilen, yetkinliği kanıtlanmış kişi manasına geliyor benim düşünceme göre. Her köpek sahibi kendi köpeğine temel komutları öğretebiliyor mku? Bence evet. O zaman neden kendi gibi başka birine ihtiyaç duysun ki?

Uzmanlık alanı olması gerektiğine inanıyorum profesyonelin.Örneğin itaat, koruma, çeviklik, arama köpeği yada dedektör köpek, hatta handling bile olabilir. Önemli olan kendiniz ve köpeğiniz için nasıl bir uzman aradığınız.

Günümüzün en büyük problemi bu. Köpek sahipleri, eğitmene ihtiyaç duyduklarında problemin de ne olduğunu tam bilemedikleri zaman sonuç alamayacakları kişilerle karşılaşabiliyorlar. Yani itaat ile ilgili sorun yaşayan köpek sahibi uzmanlığı köpekli frizbi olan bir eğitmenle çalıştığında beklentiniz çok yüksek olmaması gerekir.

Kısaca uzmanlık ile ilgili uluslararası kuralları olan disiplinleri not düşeyim size.

* BH (Refakat Köpeği) - İtaat ve sosyalizasyon bölümleri var.

* OB (FCI Obedience) - Dört farklı seviyede itaat Sınavı

* IPO (Koruma Köpeği) - Üç farklı seviyede İz takibi, itaat ve koruma bölümleri var.

* IRO/RH (Arama Kurtarma) - Üç farklı seviyede iz takibi, doğada kayıp canlı araması, enkazda canlı kazazede araması, çığda kazazede araması, su kurtarması, itaat ve çeviklik bölümleri var.

* A, J - Agility ve Jump kelimelerinin kısaltmalarıyla üç farklı seviyede çeviklik sınavı.

* Freestyle, Toss&Fetch, Mesafe gibi farklı bölümlerle frizbi yarışmaları mevcut.

Bu branşlara katılarak başarılı olmuş ve yarışmacı statüsünde bulunan aktif köpekli sporcular "profesyonel" sıfatını hakeden eğitmenler olarak nitelendirilebilir. Pozitif Eğitmen, Köpek Davranışları Uzmanı gibi sıfatlara sahip olan kişilerden daha önceki vakalarda neler yaptıklarını sorabilirsiniz. Belli kurallara dahil olmayan konuların başarı derecesi de malumunuz görecelidir ve sizi tatmin etmeyebilir. Online alınabilen birkaç sertifika ya da birkaç günlük katılım belgeleri tecrübe sahibi olunduğu manasına gelmez her zaman. Altı yıllık ünversiteden yeni mezun veteriner hekiminizi bile kendi kendinize sorguladığınız vakitler varken ...

Elbette her şekilde köpek eğiten kişi ya da kurumlara saygım var. Kimsenin de üzerine alınmasına gerek yok bu yazdıklarımdan.

Son zamanlarda "köpek eğitmeni olmak istiyorum" diyen çok mesaj alıyorum. Bu iş birkaç masa, sandalye bir de televizyon koyarak çay satabileceğiniz küçük bir cafe açmak gibi değil bilin istiyorum. Her iş zor ve bundan önceki mesleğimden (yazılım) daha kolay birşeyle uğraşmıyorum şu anda da. Gerçek şu ki makinalara birşey yaptırmak köpek sahiplerine doğruları aktarmaktan daha kolaydı :)

Kişinin mesleği ne olursa olsun önce kendini eğitmesi sonra da kendini en kolay geliştirebileceği mesleği seçmesi en güzeli. İnsan bir yaştan sonra macera kaldıracak enerjiyi kendinde bulamayabilir köpeklerde de olduğu gibi.

Hiç kabul etmesem de bazı konularda eğitimin gerçekten yaşı var. Liseli arkadaşlarım ya da emekli büyüklerim köpekli spor aktivitelerine katılsınlar ama hayallerinizdeki gibi bir eğitmen olmak liseden sonra doktora yapmaya yetecek kadar ya da fotokopi makinasının başında pozisyon bulduğunuz bir firmada orta düzey yönetici olacak kadar süre sabretmeyi gerektiriyor. Yaşamanın daha kolay yolları var.

Herkese sevgiler.

Mesut SARI - Köpek Eğitmeni

www.mesutsari.net

Tel: 05363465598

instagram.com/mesutsarik9s

fb.me/mesutsarik9s