Acil Yuva, İzmir
"Hiç yüzü gülmedi onun,başı hiç okşanmadı;onu pekde istemeyen bir sahibi vardı ve sokağa saldı onu komşular besledi bir süre birgün yolda bulunduğunda tekme yemiş ağzı burnu dağılmıştı.mahallenin çocuklarından öğrenilene göre tekmeyş atanda bir kadındıı üstelik..kocaman bir kadın...o zamanlar hamileydi bebeklerine bişey olmasın diye narkoz almadan diktiler ağzını,çok acı çekti ama öyle uysalki kızmadı bekledi..doğum yaptı sonra(kendide6- 7 aylıktı henüz) doğum sonrası yavrularu küçük minik diye aldılar ama o büyük geldi gözlerine kimse istemedi onu..sonra oradan oraya geçici yuvalarda yaşadı biri 10 gün baktı diğer 15 gün ama sonu hep geri vermek oldu..tam alışıp bu ev benim derken sokaklarla tanışıyordu herseferinde yeniden..bir hayvansever evine alamıyor ama ilgileniyordu onunla aldı kısırlaştırdı aşılarını yaptırdı..ancak yine gidecek yeri yok..evden çıkarıyorsunuz eve geri giriyor..okadar eve alışıkki,kucağınıza gelmek yüzünüzü öpmek için sürekli çabalar halde..şimdi kalacak yeri yok İZMİR BU ÇOCUK İÇİN NE YAPABİLİRİZ?bazıları sokakta yaşayamaz derler yaa işte bu evlat onlardan.. "
